SALATA

Uzun uzun hayrete düşmüş gözlerle izliyorum yabancısı olduğum o anları. Bakışlarım onlarda açıklama yapma ihtiyacı doğurmuş olacak:

'Aşığız, delice seviyoruz’’ diyorlar. Suratlarında övünç ifadesi.

 ''Salata yapıyorsunuz siz'' diyorum. Bu yaptığınız olsa olsa vasat bir salata olur; marulları pörsümüş, domatesleri hormonlu, lügatı bol yağlı bir salata.

Afrika’da Rendilli kabilesinin üyelerine derdimi Türkçe anlatmaya çalışıyormuşum gibi hissediyorum. Boş boş bakıyorlar suratıma. ‘’Ne diyor bu denyo’’ diyor adama kadın. Gülüyorlar. Salata yapmaya devam ediyorlar.

Yağ yerine göz kararından biraz fazla gurur akıtıyorlar.

Limon yerine çıkarlarını sıkıyorlar.

Limonun çekirdekleri gözden kaçıp, salatanın karmaşık döngüsüne karışıyor.

Her neyse deyip çareyi ayak uydurmakta buluyorum.Ben zaten çareyi hep size ayak uydurmakta buluyorum.

'Tuz' diyorum. 'Tuzu unuttunuz. Tuz salatanın canıdır. '

'Üç beyazdan uzak durmalı' diyorlar.

Yasaklara maruz kalmış hiçbir şeyin tadı olmaz.' diyorum. Henüz yaptıkları ölgün ve leş kokulu salatayı afiyetle yemeye devam ediyorlar.

Ara sıra yüzleri ekşiyor. Bunu limona bağlıyorlar.

Zaman zaman yüzleri acıyor, bunu parmakları arasından kaçıp önce salatayı sonra damaklarını mesken edinmiş limon çekirdeğine bağlıyorlar.

Aşk yapıyorum sanıyorlar.
Diyet salata yiyorlar.

Üzerine biraz beyin serpin o salatanın. Zira kullanmazsanız o da kokacak.
Hadi afiyetle.